KAZANIA

(wygłoszone w Niedzielę Invocavit 18 lutego 2018 r. podczas nabożeństwa nagrywanego przez PR2)

Nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, Lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego. 1 P 1, 18–21

Dlaczego Jezus musiał umrzeć? Na tak postawione pytanie, niemal każde dziecko, już na Szkółce Niedzielnej, jest w stanie odpowiedzieć wersetem: „Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (J 3, 16). To piękne słowa o wielkiej, bezinteresownej miłości Boga do człowieka. Dlaczego jednak Bóg żądał tak wielkiej ofiary? Czy nie mógł posłużyć się swą niekończoną dobrocią, mądrością i wszechmocą, aby przebaczenie ludzkich grzechów mogło dokonać się inną drogą? Czy naprawdę musiała zostać przelana krew? (więcej…)

2 Kor 8,9; ks. Marcin Orawski

 Albowiem znacie laskę Pana naszego Jezusa Chrystusa, że będąc bogatym, stał się dla was ubogim, abyście ubóstwem jego ubogaceni zostali.

Czasem, kiedy w trakcie dyskusji trudno nam dokonać porównania jakichś pojęć podsumowujemy powiedzeniem: – To tak jakby rozmawiać o wyższości Świąt Bożego Narodzenia nad Świętami Wielkanocy. Nie da się. Kiedy jednak uważnie spojrzymy na karty Biblii, możemy ze zdumieniem stwierdzić coś przeciwnego. Chociaż emocjonalnie i sentymentalnie, zwykle jesteśmy bardziej przywiązani do Bożego Narodzenia, to Ewangelie nie pozostawiają złudzeń – teologicznie i znaczeniowo Wielkanoc i poprzedzający ją Wielki Tydzień, znacznie wyrastają ponad Narodzenie Pańskie. (więcej…)

Słowo twoje jest pochodnią moim nogom i światłością moim ścieżkom. Amen

Łaska Wam i pokój od Boga ojca i syna Jezusa Chrystusa. Amen

Drogie siostry i drodzy bracia,

W Adwencie czekamy na światło. Ale jeszcze wciąż panuje ciemność. Po omacku szukamy w ciemności drogi. Ranimy się nawzajem i błądzimy. Zbaczamy z naszej drogi, sprzeczając się ze sobą o drogę, jaką mamy iść.

Zastanawiamy się nad losem naszej Europy. Czy zjednoczymy się, czy też raczej każdy z nas pójdzie swoją drogą? Co zrobimy z tymi wszystkimi wojnami i różnymi katastrofami na naszym globie i jak postępować mamy z ludźmi którzy próbują uciekać przed tymi wojnami? Tak dużo ciemności! (więcej…)

Mk 10,17-23; ks. Marcin Orawski

A gdy się wybierał w drogę, przybiegł ktoś, upadł przed nim na kolana i zapytał go: Nauczycielu dobry! Co mam czynić, aby odziedziczyć żywot wieczny? A Jezus odrzekł: Czemu mię nazywasz dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden Bóg. Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie mów fałszywego świadectwa, nie oszukuj, czcij ojca swego i matkę. A on mu odpowiedział: Nauczycielu, tego wszystkiego przestrzegałem od młodości mojej. Wtedy Jezus spojrzał nań z miłością i rzekł mu: Jednego ci brak; idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, po czym przyjdź i naśladuj mnie. A ten na to słowo sposępniał i odszedł zasmucony, albowiem miał wiele majętności. A Jezus, spojrzawszy wokoło, rzekł do uczniów swoich: Jakże trudno będzie tym, którzy mają bogactwa, wejść do Królestwa Bożego!

 Czy ubóstwo jest cnotą, a bogactwo grzechem? Czy człowiek ubogi powinien czuć się religijnie usatysfakcjonowany samym faktem, że jest biedny? Czy bogatszy powinien dążyć do pozbycia się bogactwa, aby zachować szansę na zbawienie, skoro Łatwiej wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego? (Mt 19,24). (więcej…)

Iz 58,7-11, ks. Marcin Orawski

Podzielisz twój chleb z głodnym i biednych bezdomnych przyjmiesz do domu, gdy zobaczysz nagiego, przyodziejesz go, a od swojego współbrata się nie odwrócisz. Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza poranna i twoje uzdrowienie rychło nastąpi; twoja sprawiedliwość pójdzie przed tobą, a chwała Pańska będzie twoją tylną strażą. Gdy potem będziesz wołał, Pan cię wysłucha, a gdy będziesz krzyczał o pomoc, odpowie: Oto jestem! Gdy usuniesz spośród siebie jarzmo, szydercze pokazywanie palcem i bezecne mówienie, gdy głodnemu podasz swój chleb i zaspokoisz pragnienie strapionego, wtedy twoje światło wzejdzie w ciemności, a twój zmierzch będzie jak południe, i Pan będzie ciebie stale prowadził i nasyci twoją duszę nawet na pustkowiach, i sprawi, że twoje członki odzyskają swoją siłę, i będziesz jak ogród nawodniony i jak źródło, którego wody nie wysychają.

Według danych banków żywności na świecie co roku marnuje się 1,3 mld ton jedzenia, to aż 1/3 produkowanej żywności. W Polsce w ubiegłym roku zostało zmarnowane 9 mln ton. Nie chciałbym uderzać w tony populistyczne, jednak trudno pozbyć się wrażenia, że te fakty mocno obrazują pogłębianie się różnic między bogatymi społeczeństwami świata, a ludźmi biednymi. Warto o to zapytać, ponieważ z tego punktu widzenia my jesteśmy tymi bogatymi, którzy mają co marnować. (więcej…)

Mk 3,31-35, ks. Marcin Orawski

Wtedy przyszli matka i bracia jego, a stojąc przed domem, posłali po niego i kazali go zawołać. A wokół niego siedział lud. I powiedzieli mu: Oto matka twoja i bracia twoi, i siostry twoje są przed domem i poszukują cię. I odpowiadając, rzekł im: Któż jest matką moją i braćmi? I powiódł oczyma po tych, którzy wokół niego siedzieli, i rzekł: Oto matka moja i bracia moi. Ktokolwiek czyni wolę Bożą, ten jest moim bratem i siostrą, i matką.

„Maria zawsze dziewica”. To pogląd bardzo mocno osadzony w tradycji i nauce części Kościołów chrześcijańskich. Choć z perspektywy protestanckiego rozumienia historii zbawienia nie jest to kluczowa nauka, to dochodzi czasem do emocjonujących dyskusji na ten temat. (więcej…)

Tekst: Iz 29,18-19, 24, ks. Marcin Orawski

 W owym dniu głusi będą słyszeć słowa księgi, a oczy ślepych z mroku i z ciemności będą widzieć. Pokorni zaś na nowo będą się radować Panem a ubodzy weselić Świętym Izraelskim. Ci, którzy duchowo błądzili, nabiorą rozumu, a ci, którzy szemrali, przyjmą pouczenie.

Uczniowie oraz nauczyciele rozpoczynają właśnie nowy rok szkolny, takie są fakty. Po okresie wakacyjnego wypoczynku, z nowymi siłami, motywacją i energią ruszają, by zgłębiać tajniki wiedzy. Nawet prorok Izajasz dołącza się do panującego entuzjazmu podkreślając: Ci, którzy duchowo błądzili, nabiorą rozumu, a ci, którzy szemrali, przyjmą pouczenie. Nie chcąc już bardzie denerwować społeczności oświatowej, więc powiem całkiem poważnie: (więcej…)

Tekst: Iz 2,1-5, ks. Marcin Orawski

 Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jeruzalemu. I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody. I pójdzie wiele ludów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył dróg swoich, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pana z Jeruzalemu. Wtedy rozsądzać będzie narody i rozstrzygać sprawy wielu ludów. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą się już uczyć sztuki wojennej. Domu Jakubowy! Nuże! Postępujmy w światłości Pana!

Wzbudzanie nadziei na lepsze czasy. W tej branży wyspecjalizowały się głownie partie polityczne, a i religie mają kilka sprawdzonych sposobów. W przypadku partii liczba składanych obietnic i wspaniałych wizji przyszłości każdorazowo rośnie wraz ze zbliżającymi się wyborami. Nie zaszkodzi tez solidnie postraszyć społeczeństwa różnorakimi katastrofalnymi wizjami, które rychło nastąpią jeśli to nie one będą sprawować władzę. My zaś godzimy się na rodzaj politycznego przedstawienia, wiedząc że kampanijne obietnice i strachy, są głównie elementem gry, a nie rzeczywistością. Rzecz normalna w demokracji. (więcej…)

Tekst: Mt 12,38-41, ks. Marcin Orawski

Wtedy odpowiedzieli mu niektórzy z uczonych w Piśmie faryzeuszów, mówiąc: Nauczycielu, chcemy widzieć od ciebie znak.  A On odpowiadając, rzekł im: Pokolenie złe i cudzołożne znaku żąda, ale nie otrzyma innego znaku jak tylko znak Jonasza proroka. Albowiem jak Jonasz był w brzuchu wieloryba trzy dni i trzy noce, tak i Syn Człowieczy będzie w łonie ziemi trzy dni i trzy noce. Mężowie z Niniwy staną na sądzie wraz z tym pokoleniem i spowodują jego potępienie, gdyż na skutek zwiastowania Jonasza upamiętali się, a oto tutaj więcej niż Jonasz. 

Nie istnieje chyba duchowość bardziej skromna w cuda, objawienia czy znaki, niż wiara w ujęciu ewangelickim. Może być nam z tego powodu nieraz emocjonalnie ciężko, ponieważ potrzeba doświadczenia jakiegoś znaku wydaje się dość powszechna. Gdy więc katolicy i prawosławni mają swoje sanktuaria, cudowne miejsca i obrazy, a wiele Kościołów ewangelikalnych nabożeństwa cudów i uzdrowień, my raczej konsekwentnie trzymamy się reformacyjnej zasady Solum Verbum (łac. jedynie słowo). (więcej…)

Tekst: J 20,11-18, ks. Marcin Orawski
(kazanie wygłoszone na zakończenie Tygodnia Modlitw o Jedność Chrześcijan,
katedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu, 29.01.2017 r.)

Maria stała przy grobie i płakała. Płacząc, zajrzała do grobowca i zobaczyła dwóch aniołów w bieli, którzy siedzieli jeden przy głowie, a drugi przy nogach, gdzie było złożone ciało Jezusa. Zapytali ją: Kobieto, dlaczego płaczesz? A ona odpowiedziała: Zabrali mojego Pana i nie wiem, gdzie Go położyli. Gdy to powiedziała, odwróciła się za siebie i zobaczyła stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że jest to Jezus. A Jezus zapytał ją: Kobieto, dlaczego płaczesz? Kogo szukasz? Ona sądząc, że to ogrodnik, powiedziała: Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go zabiorę. Jezus powiedział do niej: Mario! Wtedy ona zwróciła się do Niego i powiedziała po hebrajsku: Rabbuni! – to znaczy: Nauczycielu.

Co jeśli proroctwa biblijne naprawdę się spełnią? Jeśli wojny między ludźmi się skończą, a Boża sprawiedliwość i pokój zatriumfują? Co jeśli naprawdę nie będzie więcej bólu, łez, śmierci? (więcej…)

Punkty widzenia